Home

Znane postaci Pruszcza Gdańskiego

Ksiądz prałat Józef Waląg (1910–1997)
Podczas II wojny światowej został kapelanem Związku Walki Zbrojne – Armii Krajowej. Przyjął pseudonim Góral. Brał udział  w wielu spektakularnych akcjach, szczególnie tych przypadających na okres od września 1944. Spotkania sztabu obwodu dotyczące tych operacji odbywały się na plebanii u ks. Waląga. W naradach musiał brać także udział „Góral”, już wówczas w stopniu kapitana. Po wojnie, jako członek Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, trafił do komunistycznego więzienia. Do Gdańska przyjechał pod zmienionym nazwiskiem, by niedługo potem związać się z wiejskimi parafiami powiatu gdańskiego. W roku 1957 objął parafię przy  ul. Chopina w Pruszczu Gdańskim. Szczególną troską otaczał rodziny wielodzietne i dotknięte alkoholizmem. Organizował pomoc na wielką skalę i współpracował z organizacjami charytatywnymi. W centrum współczesnego Pruszcza Gdańskiego znajdziemy aleję Księdza Józefa Waląga, która prowadzi do parku miejskiego.

Józefa Krośnicka (1914–2020)
Ambasadorka Pruszcza Gdańskiego. Organizatorka polskiego nauczania po II wojnie światowej. Pionierka współczesnych badań nad historią Pruszcza Gdańskiego. Autorka kilkunastu historycznych prac naukowych, m.in.: „W cieniu Gdańska” i „Zanim Gdańskie Wyżyny wróciły do Polski”. Wychowawczyni i autorytet moralny wielu pokoleń mieszkańców Pruszcza Gdańskiego. Wieloletnia nauczycielka Szkoły Podstawowej nr 3. Całe życie poświęciła pomaganiu ludziom, krzewieniu patriotyzmu i dobrych postaw obywatelskich. Pamięć o Pani Józefie wciąż żyje we wspomnieniach i sercach wielu osób, z którymi miała styczność. W dniu rocznicy jej śmierci, przedstawiciele władz miasta oddają jej hołd, kładąc symboliczną wiązankę kwiatów na jej grobie. Ponadto, w Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej organizowane są wieczory wspomnień, celebrujące życie i dokonania tej wyjątkowej osoby.

Hermann Wiedemann (1821–1901)
Był lekarzem, przedsiębiorcą, społecznikiem, inicjatorem wytyczenia obecnego układu urbanistycznego Pruszcza Gdańskiego. Stanął także na czele budowy cukrowni Pruszcz, która powstała w latach 1879–1880 oraz miejskiego szpitala zwanego później szpitalem Wiedemannów. Zamieszkał na terenie Pruszcza w 1847 roku, a w 1855 roku zakupił od Juliusa Schlenthera nieruchomość przy dzisiejszej ulicy Krótkiej 6, zwaną później Domem Wiedemanna. Był osobistością powszechnie szanowaną, nie tylko  w samym Pruszczu, ale też w całej ówczesnej prowincji.

Anton Rathke (1813–1898)
Swoją karierę zawodową rozpoczął od praktyk w ogrodach siedziby biskupa w Oliwie. Odbył także podróże studyjne po Europie, pracując między innymi w ogrodach największej wówczas europejskiej firmy ogrodniczej Boots & Söhne w Hamburgu. W 1840 roku zapoczątkował samodzielną działalność w branży ogrodniczej, a w 1858 roku założył w Pruszczu Gdańskim nowoczesną, zarządzaną zgodnie  z najnowszymi trendami ekonomicznymi Szkółkę Ogrodniczą A. Rathke. Firma szybko stała się dużym przedsiębiorstwem ogrodniczym, kojarzonym z nasiennictwem, a przede wszystkim z hodowlą drzewek ozdobnych, owocowych i kwiatów. W roku 1870 Anton Rathke przemianował swoją firmę na Rathke & Sohn. Pod koniec XIX wieku firma Rathke posiadała już status wzorcowego zakładu hodowlanego i doświadczalnego dla całych Prus Wschodnich i Pomorza.

Gustav Adolf Würfel (1866–1908)
Naczelnik gminy w Pruszczu urodził się w małej wiosce niedaleko Malborka, z zawodu był siodlarzem. Swoją karierę zawodową rozpoczął, kupując warsztat siodlarski Schöborna. Z czasem został wybrany do rady gminy, zostając w 1897 roku jej naczelnikiem. W trakcie pełnienia funkcji naczelnika gminy wybrany został także do rady powiatu. Fakt ten potrafił wykorzystać, umiejętnie lobbując na rzecz swojej gminy. Jego działalność to okres decydujących inwestycji infrastrukturalnych. Za jego czasów brzegi Raduni stały się obsadzonymi mło­dymi drzewkami promenadami, umocniono chodniki, wybrukowano odcinek szosy z Gdańska do Tczewa, na wysokości ówczesnej Lindenstraße, Würfel przyczynił się także do oświetlenia pruszczańskich ulic. W roku 1903 został wybrany na kolejną, 6 ­letnią kadencję, kontynuując swoje dzieło przemiany wioski Pruszcz, nadając jej już wyraźny charakter małomiejski. Dzieło Würfla prze­rwała jego przedwczesna śmierć w 1908 roku.